Marko Barendregt
Natuurfotograaf
Marko Barendregt woont samen met zijn vrouw, 3 kinderen en zijn hond. Fotograferen heeft hij vroeger van huis uit meegekregen, waarbij zijn moeder hem van alles leerde over belichting en scherptediepte. In de zomer van 2020 is hij begonnen met zijn eigen reisblog, waarop hij veel interessante en leerzame tips deelt. Benieuwd naar zijn verhaal? Lees dan verder!
Hoe is jouw passie voor fotografie ontstaan?
Fotograferen heb ik bijna letterlijk met de paplepel ingegoten gekregen. Als schooljongen leerde mijn moeder me al over de belichtingsdriehoek en scherptediepte. Vooral in mijn tienerjaren heb ik heel veel gefotografeerd. Dat was rond 1990 en nog met gewone filmrolletjes. Na 24 foto’s was het rolletje vol, en een week later kon je dan je foto’s ophalen. Het was de tijd waarin de eerste één-uur-fotoservices opkwamen, en dat vonden we al waanzinnig revolutionair. Ik heb in de tijd ook wel geëxperimenteerd met zelf afdrukken in een donkere kamer op zolder.
Toen ik ging studeren verwaterde mijn fotografiehobby en uiteindelijk deed ik er niets meer mee. Mijn oude analoge camera’s kwamen de lades niet meer uit en werden langzaamaan obsoleet. In de zomer van 2020 ben ik begonnen met mijn reisblog Bestemming Buitenlucht, waarop ik veel tips deel voor natuur- en stadswandelingen en andere leuke buitenactiviteiten. Mijn eerste blogjes hadden vooral saaie foto’s van mijn telefoon en dat wilde ik toch anders. Dus ik kocht mijn voor het eerst een digitale spiegelreflexcamera en ben er weer tegenaan gegaan. En toen kwam al heel snel mijn oude passie weer naar terug.
Ik heb wel heel erg moeten wennen aan digitale instellingen, maar gaandeweg kreeg ik dat steeds beter onder de knie. Ook de nabewerking was natuurlijk helemaal nieuw voor me. Ik heb een workshop gevolgd voor natuur en landschapsfotografie in de Maasduinen waar ik ook heel veel van geleerd heb.
Wat voor foto’s probeer je te maken tijdens je wandelingen?
Ik wandel in de eerste plaats voor de wandelervaring en om de Benelux zo beter te leren kennen. Dat is ook waar ik het liefst over schrijf. Een groot deel van de foto’s zijn vooral bedoeld ter illustratie daarvan. Die foto’s zijn meestal wat rechttoe-rechtaan landschapsfoto’s, zodat de lezer begrijpt wat voor wandeling het ongeveer is.
Maar vaak kies ik ook speciaal een wandeling uit omdat ik verwacht daar mooie foto’s te kunnen maken. Dan houd ik veel meer rekening met het weer en probeer de wandeling ook te plannen op tijdstippen dat het licht mooi is. Heel vroeg dus of, vaker voor deze slaapkop, tijdens de avondschemer. Als het weer dan toch tegenvalt, dan stel ik zo’n wandeling alsnog uit. Deze wandelingen leveren steevast de meest meeslepende foto’s op. Foto’s waar ik tijdens de nabewerking zelf helemaal enthousiast van wordt.
Een heel enkele keer ga ik alleen op pad met de camera zonder een wandeling te plannen. Dan staat alles in het teken van de fotografie. Dan kan ik rustig een uurtje in het gras liggen met een macrolens in de hoop dat kevers of spinnen mijn pad kruisen. Of juist met telelens de watervogels proberen te vangen. Die foto’s gebruik ik zelden voor mijn blog.
Wat is de boodschap die je graag wil overbrengen met jouw foto’s?
Ik hoop vooral dat de lezers van mijn blog door de foto’s zin krijgen er zelf op uit te gaan. Mijn motto is: “Genieten van de buitenlucht? Do not try this at home!”. Mijn blogjes lezen, ja dat kun je thuis doen, maar daarna wel snel op pad om zelf te ontdekken hoe mooi Nederland en België is. Je hoeft helemaal niet ver te reizen voor schitterende natuur, bijzonder erfgoed of fascinerende steden. Als ik met mijn foto’s de mensen maar een klein beetje nieuwsgierig kan maken naar wat er buiten de voordeur op je wacht, dan ben ik al heel tevreden.
Mijn motto is: “Genieten van de buitenlucht? Do not try this at home!”
Wat doe je normaal gesproken met je foto’s?
Ik gebruik bijna alle foto’s voor Bestemming Buitenlucht. Foto’s die niet passen in mijn blogs wil ik nog wel eens delen op Instagram en Twitter.
De foto’s waar ik het meest trots op ben heb ik in een mapje in Google Photos, die verbonden is aan mijn Chromecast. Die komen daardoor vaak langs op televisie. Eigenlijk fungeert de televisie dan als digitaal fotolijstje, maar dan ietsjes groter.
Als ik met mijn foto’s de mensen maar een klein beetje nieuwsgierig kan maken naar wat er buiten de voordeur op je wacht, dan ben ik al heel tevreden.
Wat heb je zelf aan de muur hangen?
Ik heb eigenlijk nauwelijks foto’s aan de muur hangen. Wel een aantal schilderijen en ik heb een aantal antieke plattegronden van Amsterdam en van mijn woonplaats Neeritter. In de slaapkamer heb ik wel een heel grote collage van oude foto’s die ik nog in schoenendozen bewaarde. De collage toont in vogelvlucht het leven van mij (aan de ene kant) en mijn vrouw (aan de andere kant) vanaf onze geboorte via het huwelijk tot nu met onze drie kinderen. Ik ben daar uren mee bezig geweest, maar ik kijk er nog graag naar.
We hebben nog wel het plan om de muur bij onze trap om te toveren in een “I-love-me-muur”, met wissellijsten met foto’s waar we zelf blij van worden. Dat plan hebben we overigens al jaren, maar het komt er maar niet van om het ook te gaan uitvoeren.
Heb jij tips voor dé perfecte foto?
Wees origineel en doe iets anders dan de anderen. Eén van de foto’s waar ik het meest trots op ben en die zelfs de eerste prijs won in een fotowedstrijd is een foto van een edelhert in het Weerterbos. We waren op excursie met een groep en waren al enorm verwend met veel herten vrij dichtbij. Als toetje gingen we nog even de uitkijktoren op. Heel in de verte liep een edelhert. Alleen. Eigenlijk iets te ver weg. Ik was de enige van onze groep die hier foto’s van maakte. Ik verbaasde me erover, omdat ik het een aardig tafereel vond. Toen nam het hert een slok aan de rand van een plas. Een groepje ganzen staat er vlakbij. Het vroege ochtendlicht gaf er een prachtige zweem over. Het werd de mooiste foto van de dag.
Bedenk vooral ook dat dé perfecte foto niet bestaat. Uiteindelijk is het zo subjectief. Waar het omgaat is dat je zelf tevreden bent met je foto’s. Het is tenslotte “maar” een hobby. Tenzij je beroepsfotograaf bent, maakt het niet zoveel uit wat anderen van je foto’s vinden. Dus doe vooral waar je zelf blij van wordt.